υπέρορος

-ον, Α

αυτός που υπερβαίνει την προθεσμία, εκπρόθεσμος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ὅρος (Ι) «όριο, σύνορο» (πρβλ. ὅμ-ορος)].